[FIC KHR] 2718 The Compromiso พันธะ-สัญญาเลือด

คำเตือน

*** ฟิค'วาย'เรือผี : ดราม่า 300% ***

โปรดทำการสำรองตับไตและกุมใจเอาไว้ดีๆก่อนอ่าน

2718 The Compromiso พันธะ-สัญญาเลือด

เป็นฟิคที่มีความดราม่าแบบเต็มรูปแบบ เนื้อเรื่องไปทางแนวดาร์ค-ดราม่าอย่างชัดเจน ผู้ที่มีสภาวะอารมณ์ไม่มั่นคงไม่ควรอ่านนะคะ เนื่องจากมันอาจจะส่งผลให้อารมณ์อ่อนไหวได้ง่าย กำหนดการอัพไม่แน่นอนเนื่องจากต้องการเขียนให้ถึงอารมณ์มากที่สุด ถ้าไรท์ไม่ดาวน์ ก็เขียนไม่ได้ เช่นเดียวกันกับเรื่อง Dear you.... The Invisible Tear’s owner

เนื่องจากชื่อเรื่อง คือ The Compromiso ดังนั้นก่อนอื่นจึงอยากจะอธิบายเกี่ยวกับคำนี้นิดหน่อยค่ะ

ใครที่ขี้เกียจอ่านสามารถไถข้ามไปได้นะคะ

คำว่า Compromiso ที่นำมาใช้ตั้งชื่อเรื่องนั้น

จริงๆแล้วไรท์เลือกตัวที่เป็นคำในภาษาสเปนที่หมายถึง พันธสัญญา(พิมพ์ไทยให้แปลเป็นสเปน) ความมุ่งมั่น(อันนี้Google translate แปลไทยให้ค่ะ) ซึ่งคำนี้จะคล้ายกับคำว่า Compromise ที่แปลว่า การประนีประนอมในภาษาอังกฤษ

นอกจากนี้ คำว่า Compromiso นั้น โดยรวมแล้วใช้หมายถึงสิ่งที่เกี่ยวกับคำสัญญา สิ่งที่ต้องทำ หรือ ภาระหน้าที่ และในบางบริบทก็จะหมายถึง การหมั้นหมายเพื่อแต่งงาน ด้วยค่ะ

ที่มา : >> Click <<

อย่าได้คาดหวังวินัยใดๆของไรท์จากฟิคเรื่องนี้ (ฮา)

*** อ่านฟรี ไม่มีติดเหรียญ ***

ถ้าหากชื่นชอบกรุณากดแชร์

อย่าคัดลอกผลงานไปลงที่อื่น ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าไรท์ไม่เตือนนะคะ

เอกสารประกอบการตัดสินใจก่อนกด Follow

&&&&&&&&&&

            “เกลียดผมสินะครับ”

            เขาเอ่ยถามด้วยเสียงที่เรียบนิ่งที่สุด เก็บซ่อนความเจ็บปวดสารพันเอาไว้ภายใต้ใบหน้าไร้จิตใจ รอยยิ้มอันเป็นดั่งสัญลักษณ์แห่งผืนนภามลายหายไปราวกับว่าไม่เคยมี

“คุณแกล้งโง่หรือไง” อีกฝ่ายเอ่ยตอบสวนไปอย่างไม่พอใจ “ต้องเป็นสัตว์กินพืชประเภทไหนกันที่ถามในสิ่งที่ตัวเองก็รู้คำตอบ”

“ผมแค่อยากได้ยินจากปากคุณให้แน่ใจ...”

เขาว่าต่อทันควัน แววตาสีน้ำตาลดำดวงนั้น กำลังพยายามยัดความเจ็บปวดใส่ลงไปยังก้นบึ้งหัวใจ นัยน์ตาดวงนั้น มันเคยสดใสแม้จะเป็นสีเข้ม แต่บัดนี้กลับไร้ซึ่งแววอันมีชีวิตชีวา

“เหรอ งั้นตอนนี้ก็ได้ยินแล้วนี่”

อีกฝ่ายเอ่ยด้วยความเยือกเย็น เขาแสยะยิ้มน้อยๆใส่ แววดาสีนิลฉายแววลิงโลดที่พร้อมจะขย้ำอะไรก็ตามที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ครับ... ได้ยินแล้ว และตอนนี้คุณก็คงจะไม่ฟังผมอธิบายอะไรอีกอยู่ดี”

“หึ” อีกฝ่ายส่งเสียงในลำคออย่างพึงใจ “ผมคงมองคุณผิดไปหน่อย ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นสัตว์กินพืชประเภทที่มีสมองติดตัวอยู่บ้าง”

“คุณเชื่อจริงๆเหรอครับว่าผมทำเรื่องโหดร้ายพวกนั้น...คนอย่างคุณ เชื่อคำพูดพวกนั้นจริงๆเหรอครับ”

“หลักฐานมัดตัวขนาดนั้นคุณยังคิดจะโกหกอะไรอีก”

“ถ้าผมบอกว่าผมไม่ได้ทำ คุณก็ไม่เชื่อใจผมอยู่ดีสินะครับ”

“สัตว์กินพืชอย่างคุณ มีหน้าที่อยู่ให้ผมขย้ำตาย ไม่ได้มีหน้าที่อยู่เสวนากับผม”

“ถ้างั้น ก็ฆ่าผมเลยสิครับ” เขาเอ่ยด้วยความอัดอั้น แม้จะพยายามฝืนใจให้นิ่งเงียบที่สุด แต่ก็ไม่วายเผลอแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นอยู่ดี “ตามสัญญานั้นไงครับ คุณเป็นคนที่รักษาสัจจะเสมอนี่ครับ ในเมื่อในสายตาของคุณตอนนี้ ผมไม่ใช่คนเก่าที่คุณเคยรู้จัก ถ้างั้น ฆ่าผมสิครับ....”

ช่างเป็นสัตว์กินพืชที่โอหังนัก

คิดว่าคนอย่างฮิบาริ เคียวยะไม่กล้าปลิดชีวิตสัตว์กินพืชตัวเล็กๆอย่างคุณหรือไงกัน

สองมือเรียวกำท่อนเหล็กเงาวับเอาไว้แน่น สองขาก้าวตรงดิ่งไปยังผืนนภาที่มืดครึ้ม เขาเงื้ออาวุธคู่กายขึ้นหมายจะสังหาร แม้ไม่อาจจัดการได้ภายในหมัดเดียว แต่เขาสาบานว่าจะออกแรงขย้ำจนกว่าอีกฝ่ายจะขาดใจ เมฆาผู้เกรี้ยวกราดเผลอสบตาอันหมองหม่นของผืนนภาที่เจ็บปวด ความปวดร้าวอย่างประหลาดแล่นเข้าสู่กลางอกอย่างทันควัน เขาลดอาวุธลงแล้วหันหลังให้อีกฝ่ายทันที

“ผมจะขย้ำสัตว์กินพืชอย่างคุณให้ตายไปซะตอนนี้ก็ได้ แต่ถ้าคุณขาดใจไปตั้งแต่ตอนนี้ คุณก็จะไม่ได้ลิ้มรสความเจ็บปวดจากคนที่ถูกคุณกระทำ”

เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่ในอกกลับเจ็บแปลบขึ้นมาจนร้าวไปหมด

“ผมจะไม่ให้คุณได้ตาย ซาวาดะ สึนะโยชิ ผมจะให้คุณมีลมหายใจ ผมจะทำให้คุณอยู่กับนรกคนเป็นที่คุณเป็นคนสร้าง ให้คุณได้ถูกความเจ็บปวดพวกนั้นฆ่าคุณทั้งเป็น ให้คุณได้อยู่กับความรู้สึกที่อยากจะตายแต่ก็ตายไม่ได้... ผมจะให้สัตว์กินพืชอย่างคุณ ได้เรียนรู้ทุกอย่าง อย่างสาสม..”

“แต่ถ้าทำแบบนั้น คุณก็จะผิดสัญญานะครับ”

“สัญญา?” หมู่เมฆหนุ่มทวนคำ “ผมเคยไปสัญญิงสัญญาอะไรกับคุณตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เรื่องเราเมื่อก่อนพวกนั้น มันไม่มีความหมายกับคุณเลยสินะครับ”

มีสิ...

มีความหมายที่ดีมาตลอด จนกระทั่งคุณทำมันพัง

“เรื่องอะไร?” เมฆาอันมืดมนถามกลับ “ถ้าหมายถึงเรื่องที่ผมต้องเป็นผู้พิทักษ์ของคุณล่ะก็... มันไม่เคยมีความหมายที่ดีกับผมเลย”

“ทั้งๆที่คุณก็รู้ดีว่าผมรักคุณมากแค่ไหนงั้นเหรอครับ”

“สัตว์กินพืชอย่างคุณน่ะเหรอจะรักใครเป็น ถ้าคุณรักจริงคงไม่สร้างนรกบนดินให้เขาหรอกมั้ง”

“จะพูดให้ตายคุณก็เชื่อแบบนั้นสินะครับ”

เขารีบเอ่ยแล้วคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อนจะเขาจะก้าวเดินหนีไป

“หลักฐานแน่นหนาขนาดนั้นคุณยังจะพูดอะไรอีก...” เขาตอบ

“แล้วก็... เอามือสกปรกของคุณออกไปได้แล้ว สัตว์กินพืชอย่างคุณไม่มีสิทธิ์มาแตะตัวผม”

ผืนนภาอันปวดร้าวขบฟันแน่น อีกฝ่ายสะบัดแขนออกจากมือของเขาอย่างไร้เยื่อใย สองขาก้าวเดินจากไปทิ้งไว้เพียงผืนฟ้าว่างเปล่าที่กำลังทุกข์ทรมาน

คุณเคยบอกว่าคุณเชื่อใจผมไม่ใช่เหรอ

คุณเคยบอกว่าคุณรู้ดี..ว่าคนอย่างผมโกหกใครไม่เป็น

แล้วทำไมวันนี้ถึงได้เชื่อคำโกหกพวกนั้น

โอกาสแค่ซักเล็กน้อยที่ผมจะได้แก่ต่างบ้างคุณก็ไม่ให้

ในเมื่อมันเป็นแบบนี้...

ในเมื่อคุณเกลียดผมขนาดนี้

ผมจะเกลียดคุณกลับก็ได้ครับ คุณฮิบาริ...

&&&&&&&&&&

ขอย้ำอีกครั้งว่ากำหนดการอัพฟิคเรื่องนี้ยังไม่แน่นอน เนื่องจากถ้าเขียนได้ไม่ถึงอารมณ์ ไรท์ก็จะถือว่ายังไม่ใช่งานคุณภาพที่สมควรอัพให้ใครได้อ่าน ถ้าหากว่าอ่านเอกสารประการตัดสินใจลงมาจนถึงตรงนี้ แล้วประทับใจและอยากจะติดตาม ไรท์ก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกๆคน กดฟอล กดไลค์ แบ่งปันให้เพื่อนๆได้มาอ่านด้วยกันนะคะ สัญญาด้วยสัจจะว่าจะเขียนฟิคทุกๆเรื่องออกมาให้ดีที่สุดค่ะ และจะไม่หาผลประโยชน์ทางพานิชใดๆกับฟิคทุกเรื่องที่เขียน แต่จะใฝ่หาความสุขจากคนอ่านเป็นหลักเท่านั้นค่ะ

สุดท้ายนี้ หากใครที่อ่านลงมาถึงตรงนี้ ไรท์ก็อยากจะขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจอีกครั้งด้วยนะคะ ถ้าหากชื่นชอบก็กดฟอลเพื่อรอรับแจ้งเตือน และแบ่งปันให้เพื่อนๆได้มาอ่านด้วยกันนะคะ

Thanks for a wonderful theme from... 

FANTASTIC THEME V.2

FAN
TAS
TIC